جنگل های حرا در چابهار

معرفی جنگل های حرا((جنگل های مانگرو و شگفتی های خلقت))

جنگل های مانگرو جنگل هایی هستند که نه به خشکی تعلق دارند نه به دریا بلکه ارمغان مشترک خشکی و دریا به شمار میروند . این جنگل ها برای ساکنین و مسافران شهرستان چابهار ناشناخته اند و زیبایی ویژه ای دارند که در نوع خود بی همتاست و میعادگاه دیدنی های غیر متعاری به شمار میروند نام این درختان به افتخار دانشمند شهیر ایرانی ابوعلی سینا به نام avicennia ثبت شده که اولین بار آنرا شناسائی نموده است . دراصطلاح محلی به آن تمر گفته می شود.

محل رویش این جنگلها و وسعت آنها :

درچابهار درمناطق گواتر وپسابندر بصورت طبیعی درسطحی معادل 700 هکتار که عموماٌ بذر این گونه از طریق بازرگانان یا طوفانهای دریایی به این مناطق آمده ودرنواحی مستعد روئیده وگسترش پیدا کرده است . درخورطیس بصورت دست کاشت توسط اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان چابهار درسطحی حدود 300 هکتار کشت شده که درسال جاری حدود 50 هکتار بروسعت آن افزوده شده است .

ویژگی های این جنگل ها : این جنگل ها درتمامی فصول سال درحال رویش هستند بطوریکه به این جنگل ها همیشه بهار هم میگویند. درمنطق تحت تاثیر جزرومدمیرویندبطوریکه استقراراین گونه ازساحل دریا شروع وتا حدنهایی جزرومد ادامه می یابد به همین لحاظ در بخث گردشگری میتواندمورد استفاده عموم قرار گیرد. همچنین این جنگل ها بسیار حاصلخیز بوده و از نظر تنوع زیستی یکی از کانونهای مهم بشمار میرود .

مورد استفاده از این جنگل ها : برگهای تازه حرا بدلیل غنی بودن از نمک و ید درسیستم پرواربندی دام بسیار موثرندویکی از وسیعترین بهره وری ها از این اکوسیستم ، تعلیف دام می باشد . تامین نیازهای زیستگاهی آبزیان  ، کنترل فرسایش ، تامین شرایط زیستگاهی پرندگان  ، استفاده از چوب حرادرتهیه خمیر کاغذ ، صنایع مبلمان ، نخ و نایلون وچرم ، استفاده از تنه درخت در ساخت خانه های روستایی و تهیه زغال مرغوب از دیگر استفاده های مهم این گونه می باشد .

پیشنهاد : شناسایی مناطق اکولوژیک و مدیریت رویشگاههای کونه های با ارزش و اعمال سیاستهای حمایتی از چنین عرصه هایی با توجه به استعداد و ظرفیت های طبیعی دراین مناطق قطعاٌ کمک موثری دررشد قابلیت های موجود این جنگل ها خواهد داشت لذا عزم جدی مسئولین در راستای حفظ و حمایت ازاین گونه نادر که در حال انقراض می باشد را می طلبد . همچنین بالا بردن سطح آگاهی و دانش بهره برداران و همچنین انجام فعالیتهایی در زمینه شناسایی این جمگلها به مسافرین و استافاده تفریحی و گردشگری ودرنتیجه افزایش انگیزه بومیان جهت نگهداری و حفظ این گونه با ارزش اجتناب ناپذیر است .